Prawidłowy montaż okien - zasady wykonania
Na pytanie, czy istnieje jakiś jeden, idealny sposób wykonania montażu okien i drzwi balkonowych, który w każdych warunkach jest gwarancją prawidłowego wykonania robót instalacyjnych stolarki budowlanej, odpowiedź jest krótka i prosta, taki sposób montażu nie istnieje! Wykonanie prawidłowego montażu okien można przyrównać do rozwiązywania równania matematycznego. Po lewej stronie mamy szereg zmiennych, w tym kilka niewiadomych, pod które trzeba podstawić odpowiednie wartości. Po prawej mamy znany wynik, rezultat montażu zgodny z wymaganiami. Dalej, niezależnie od przyjętego sposobu rozwiązywania równania strona lewa musi równać się stronie prawej. Wynik, rezultat montażu musi być osiągnięty, aby uznać, że zadanie rozwiązano poprawnie.
Do wykonania montażu okien w sposób prawidłowy, konieczna jest przede wszystkim wiedza na temat potencjalnych oddziaływań zewnętrznych, wewnętrznych oraz oddziaływań pochodzących od konstrukcji obiektu, komponentów i użytkownika, na okno stanowiące element przegrody zewnętrznej. Listę czynników oddziałujących na okno wraz z podziałem na strefy oddziaływania prezentujemy w tabeli:
| Oddziaływania zewnętrzne | Oddziaływania konstrukcyjne i użytkowe | Oddziaływania wewnętrzne |
|---|---|---|
|
|
|
Przystosowanie elementów budynku do użytkowania zakłada prawidłowe wykonanie połączenia okien i drzwi zewnętrznych ze ścianą, spełniającego wszystkie wymagania niezależnie od wymagań stawianych konstrukcji ściany. Tym samym prawidłowy montaż okien wymaga profesjonalnego zaprojektowania szczeliny dylatacyjnej, (montażowej), w celu skompensowania wszelkich negatywnych skutków oddziaływania czynników wymienionych w tabeli.
W instrukcji „Wytyczne do montażu okien i drzwi zewnętrznych do budynków nowych i remontowanych” ift Rosenheim – Institut für Fenstertechnik e.V, edycja: Sierpień 2018, obszar szczeliny montażowej podzielono na trzy odrębne strefy. Każda ze stref pełni określoną rolę i w każdej z nich należy wykonać odpowiednie czynności w trakcie wykonywania robót instalacyjnych stolarki budowlanej.
Strefa 1, to płaszczyzna wewnętrzna szczeliny montażowej, która ma służyć do skutecznego oddzielenia klimatu pomieszczenia od klimatu zewnętrznego. Autorzy instrukcji RAL nazywają tę strefę, płaszczyzną szczelności na powietrze i wskazują, że: „Płaszczyzna ta zapobiega niekontrolowanemu przepływowi powietrza. Dzięki temu minimalizuje się występowanie przeciągu, strat ciepła na wentylacji, tworzenia się rosy w konstrukcji i w połączeniu oraz zjawiska transportu wody.” Płaszczyzna musi tworzyć ciągłą powierzchnię i nie może zostać przerwana.
Strefa 2, to środkowa część szczeliny montażowej. „Wszystkie siły, poprzez mocowanie, muszą być bezpiecznie przeniesione w tym obszarze na konstrukcję nośną. Ponadto właściwości termoizolacyjne i izolacyjność akustyczna w tym obszarze powinny być zapewnione przez ekonomicznie uzasadniony okres.[…] Cały system musi tworzyć barierę dla niekorzystnych warunków atmosferycznych i klimatu zewnętrznego”.
Strefa 3, to płaszczyzna zewnętrzna szczeliny montażowej stanowiąca ochronę przed wpływami atmosferycznymi. „Płaszczyzna ochrony przed wpływami atmosferycznymi ma w maksymalnym stopniu zapobiec przedostawaniu się wody opadowej, (zacinający deszcz), z zewnątrz. Woda deszczowa, która przedostała się do środka musi być kontrolowana i odprowadzana bezpośrednio na zewnątrz. Jednocześnie wilgoć z tego obszaru funkcjonalnego musi być w stanie wydostać się na zewnątrz”
